Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Αφήστε το facebook και βγείτε στους δρόμους, το φυτίλι έχει πλέον ανάψει...

Η βλασφήμια έγινε η υφάντρα του λόγου μας και εμείς του λόγου μας, ντουγρού στο δρόμο μας. Και αν η ζωή πριν απ’ το τέρμα μας αφήσει, κάποια μάνα στη φωτιά θα μας ξαναγεννήσει.

Δεύτερη μέρα λοιπόν. Δεύτερη βδομάδα. Τρίτη βδομάδα, και τέταρτη βδομάδα μετά συνεχίζουμε. Παλεύουμε. Αγωνιζόμαστε. Κρυφτείτε στα ωραία σας άσκημα χρόνια που αλλάζουν και σας διασκεδάζουν με ψευτο-παιχνιδάκια, βόλτες στα ξενυχτάδικα, ποτά, φωτογραφιούλες για το facebook και χαριτωμενιές. Κρυφτείτε ρε! Κρυφτείτε! Και περιμέντε τον Άι Βασίλη σας να σας φέρει τα παιχνιδιάρικα δωράκια σας. Μα δε καταλαβαίνετε ότι όλα αυτά είναι ψεύτικα? Θα πέσουν κατευθείαν με ένα απαλό βοριάδι. Και εμείς; Ναι, οι τρελοί, οι αναρχικοί, οι παράξενοι, οι αδιάφοροι, οι βλάσφημοι, οι ασυμβίβαστοι και όλα τα άλλα δεινά που μας ονομάζετε, τραβηχτήμε στην άκρη να μη σας ενοχλήσουμε απ’ τη γιορτή στον τόπο σας αυτό. Μα προσέχτε! Είναι μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες αυτές που ζούμε. Τα δέντρα σας θα καούνε. Και θα πέσουν. Όπως ακριβώς και η Βαβυλώνα σας. Η σπίθα έχει ανάψει. Το φυτίλι καίει. Ο δρόμος μπορεί να είναι μακρύς ή κοντός. Μεγάλος ή μικρός. Χρονοβόρος και κοπιαστικός ή γρήγορος και ευκολοκάμωτος. Μα το σίγουρο είναι πως η σπίθα θα φτάσει στο μπαρούτι. Το φυτίλι αυτό δε κόβεται. Είναι φτιαμένο από θέληση, ελπίδα, αγάπη, αξιοπρέπεια, σεβασμό, πείσμα, αλληλεγύη και οργή. Είναι φτιαμένο από πίστη. Και η πίστη δε κόβεται. Δε μπορείτε ούτε γίνεται να το κόψετε!

Άσε τις μέρες αυτές να σε γεμίσουν φωτιά, έχουνε μνήμη καλή και μας χρεώνουν μας στέλνουν πίσω της μετάνοιας τα χαρτιά μας αγαπούν και μας τελειώνουν.

Γράφουμε έτσι γιατί εκφραζόμαστε με αυτά τα κείμενα. Είμαστε αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Δε υπαγόμαστε πουθενά ούτε ανήκουμε κάπου. Είμαστε άνθρωποι. Τα κειμενά μας φωτιά στις ασχήμιες σας.

Αναδημοσιεύουμε το post της Μαθητικής Πρωτοβουλίας, συντονισμένης δράσης των μαθητών που εμφανίστηκε τον τελευταίο μήνα με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη και αιτία την δυσοσμία ολόκληρης της κοινωνίας, την απαξίωση της γνώμης και της δράσης των μαθητών, την έλλειψη ουσιαστικής επκοινωνίας και ανθρωπιάς μεταξύ μας. Βρείτε το blog εδώ.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Να απορρίψουμε ό, τι σιχαινόματσε...

Μακάρι σιγά-σιγά να καταφέρουμε να δείξουμε τον άλλο εαυτό μας, τον εαυτό αυτό που σκέφτεται, διαφωνεί, συμφωνεί, φωνάζει ενάντια στα σκατά που πολλές φορές μας δίνουν και αγαπάει αυτό που κάνει. Βάζουμε το podcast του modifa σαν παράδειγμα και είμαστε σίγουροι πως υπάρχουν εκατομμύρια ακόμη τέτοια παραδείγματα. Και ακόμη καλύτερα, είμαστε σίγουροι πώς όλοι μας μπορούμε να αγαπήσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε και να απορρίψουμε ό, τι μας επιβάλλουν και σιχαινόμαστε.

Φάσορας Podcast

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Για σένα ρε Άλεξ

Τι περισσότερο να κάνουμε από το να δώσουμε διευθύνσεις για να μαθαίνουμε συνέχεια τι γίνεται στις διάφορες πόλεις και πάνω απ' όλα να κατέβουμε στους δρόμους...

www.1431am.gr - Ραδιόφωνο από τους φοιτητές
www.athens.indymedia.org - Εναλλακτική ενημέρωση

Επιμονή...

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Το group της εφημερίδας

http://groups.google.com/group/mathgrothia

Αρχή

Η «χώρα των ανθρώπων» ποτέ δε γυρνάει πίσω. Κάθε λεπτό που περνάει είναι γι’ αυτή μια αλλαγή, μια απειροελάχιστη αλλαγή που μπορεί τελικά να αποτελέσει το θεμέλιο για μια τεράστια μεταμόρφωση. Ένας μικρούτσικος λίθος που όταν τυχαία συνδυαστεί κατάλληλα με μια άλλη δομή, η οποία επίσης έχει δημιουργηθεί εντελώς τυχαία, θα δώσει το έναυσμα για μια μεταμόρφωση που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Στη χώρα αυτή των ανθρώπων, τον τυχαίο ρόλο αυτό των λίθων, τον έχουμε αναλάβει εμείς οι ίδιοι. Άπειροι τυχαίοι παράγοντες του περιβάλλοντος έρχονται να συνδυαστούν με άπειρους τυχαίους παράγοντες της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, για να δημιουργήσουν τελικά μία μικρή φλόγα στη συνείδησή του. Μπορεί να τύχει να καταλάβει την ύπαρξη αυτής της φλόγας, μπορεί πάλι όχι. Σε κάθε περίπτωση, η φλόγα αυτή θα κινδυνεύει να σβήσει. Αν όμως τελικά μείνει αναμμένη, ποιος ξέρει, μπορεί να είναι αυτή που θα μας κάνει να σκεφτούμε με έναν διαφορετικό τρόπο και να αλλάξει ακόμα και τον τρόπο ζωής μας.

Σκεφτόμενοι λοιπόν πως καμία θεωρία δεν μπορεί να αντικαταστήσει ολοκληρωτικά την αυτόνομη και ιδιαίτερη σκέψη του καθένα μας, προέκυψε η ιδέα αυτής της εφημερίδας. Μία εφημερίδα, που θα προσπαθήσει να μην ακολουθήσει μία συγκεκριμένη πορεία σκέψης και φιλοδοξεί να φιλοξενίσει κάθε είδους σκέψη που έχει διαμορφωθεί από άγνωστους και μη υπολογίσιμους παράγοντες.

Αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε είναι πολύ φιλόδοξο. Ίσως να είναι μάλιστα υπεβολικά φιλόδοξο. Ξεκινώντας από το μηδέν, γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα και έχουμε ακόμη λιγότερες εμπειρίες. Η ίδια η ιδέα της εφημερίδας, θα μας βάλει στη δύσκολη θέση να βάλουμε απέναντι δυο συγκρουόμενες θεωρίες για να τις κατανοήσουμε καλύτερα. Κάτι τέτοιο βέβαια έχει γίνει πολλά χρόνια πριν βγούμε εμείς απ’ το αυγό μας, και από ανθρώπους που αγωνίστηκαν στους δρόμους για τα ιδανικά που περιγράφουν θεωρίες σαν κι αυτές. Μια εφημερίδα όμως σαν και αυτή, κάθε άλλο παρά θέλει να σταθεί ανταγωνιστικά απέναντι στις χιλιάδες αναλύσεις που έχουν γίνει από αναγνωρισμένους η μη ανθρώπους. Ίσα ίσα, θα προσπαθήσει να αναδείξει τις αναλύσεις αυτές, όσο είναι ικανή να το κάνει, σε όλους όσους συμμετέχουν στη δημιουργία της.

Μέσα από την συλλογική αυτή εφημερίδα, οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους, απελευθερωμένοι από τον φόβο του αντίκτυπου της άποψής τους στους συμμαθητές τους. Σκοπός είναι να δημιουργηθεί ένας χώρος που οι μαθητές θα μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα, μακριά από τα μονοσήμαντα συνθήματα των κινημάτων του σχολείου ή από τα απομακρυσμένα από τους μαθητές συντονιστικά. Ένα μέσο συζήτησης, που θα παροτρύνει όποιον μαθητή έχει κάτι πει, να το πει με ένα απλό ψευδώνυμο.

Με τα ψευδώνυμα, που θα είναι βασικό γνώρισμα της εφημερίδας, ίσως καταφέρουμε να δώσουμε βάση και να εστιάσουμε στις ιδέες και τις απόψεις, χωρίς να δίνουμε τόση σημασία στο ποιος εκφέρει μια συγκεκριμένη άποψη. Έτσι, μακριά από ονόματα που μπορούν να οδηγήσουν σε ψώνια και «ιδεολόγους» αρχηγούς, απλώς θα συζητάμε.

Δεν θέλουμε να σνομπάρουμε τις παρατάξεις, ούτε πιστεύουμε ότι έχουμε κάτι παραπάνω από αυτές. Απλώς, ακολουθούμε μία διαφορετική διαδρομή από αυτά. Η συνηθισμένη φράση «Αυτός είναι Ξεκινηματίας, μην τον ακούς» είναι τελείως ισοπεδωτική και απαξιωτική όχι μόνο για το κάθε κίνημα αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά. Είναι πολλά τα παιδιά που ανήκουν σε κάποιο κίνημα, έχοντας ως στόχο να αλλάξουν κάτι. Ωστόσο, πολλές φορές τα ίδια τα κινήματα δεν εκπροσωπούν πολλούς μαθητές. Άλλοι μαθητές, ενώ μπορεί να συμφωνούν γενικά με τη γραμμή ενός κινήματος, ενδέχεται να έχουν μια εντελώς διαφορετική άποψη για ένα συγκεκριμένο ζήτημα από το κίνημα αυτό. Έτσι, θέλουμε να προσπαθήσουμε να μην προσηλιτιζόμαστε και παγιδευόμαστε στις ιδέες και τις γραμμές των κινημάτων και των παρατάξεων. Μπορούμε να χτίσουμε κάτι πολύ σημαντικό, πάνω στη δικιά μας αυτόνομη σκέψη. Ακόμη και αν δεν κατφέρουμε να χτίσουμε κάτι, θα έχουμε κερδίσει την εμπειρία της συλλογικής διαδικασίας και συζήτησης. Θέλουμε να διευκρινήσουμε ένα πολύ σημαντικό σημείο. Η εφημερίδα αυτή, αν ακολουθήσει την αρχική της γραμμή, δεν θα οργανώσει στους δρόμους συλλαλητήρια και διαμαρτυρίες. Κάτι τέτοιο απαιτεί ισχυρή οργάνωση, η μορφή της οποίας ξεφεύγει από τον χαρακτήρα της εφημερίδας. Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε μέσα από αυτή την εφημερίδα, είναι ο ένας να δώσει την ευκαιρία στον άλλον, μέσα από τα πιστεύω του και τις απόψεις του, να δει σφαιρικά τα γεγονότα που μας απασχολούν και να ανακαλύψει ίσως προτάσεις εναλλακτικές ακόμη και απ’ αυτές που παρουσιάζονται ως εναλλακτικές. Αποβλέποντας σε αυτό το στόχο πιστεύουμε ότι χρειάζεται κριτική σε κάθε είδους κίνημα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κριτική αυτή γίνεται με διάθεση αντιπαράθεσης. Η εφημερίδα θα έχει περισσότερο ρόλο συμπληρωματικό ως προς τη δράση που αναπτύσσουν τα κινήματα, έτσι ώστε να μην αναλλώνεται η σκέψη μας σε μια συγκεκριμένη λογική και ιδεολογία. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι δηλαδή να κρίνουμε και να συζητάμε τα αιτήματα και τη στάση των κινημάτων που μας αφορούν, αλλά να κρίνουμε ακόμη και τη στάση της ίδιας της εφημερίδας απέναντι σ’ αυτά τα κινήματα και στην κριτική που ασκούμε. Θα δημιουργηθεί έτσι μία ζωντανή αλληλεπίδραση που κάθε φορά, αν τελικά πετύχει το εγχείρημα, θα αυτοαναιρεί την ίδια της την ύπαρξη για να δημιουργήσει ένα πιο ολοκληρωμένο και δημιουργικό αποτέλεσμα.

Κάτι τέτοιο, όπως καταλαβαίνουμε, απαιτεί τη ισότιμη συνεργασία όλων όσων συμμετέχουν στην εφημερίδα, έτσι ώστε μην δημιουργηθεί κανενός είδους ιεραρχία που ίσως οδηγήσει σε έναν «αρχηγό».

Έτσι, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε εύκολη την συμμετοχή όλων όσων θέλουν στην έκδοση της εφημερίδας, αποβλέποντας στο να καταλήξουμε σε με μία εφημερίδα που να φτιάχνεται από τους αναγνώστες της, με τη διαμεσολάβηση μόνο κάποιου «συντονιστή» για την οργάνωση της ύλης που έχουν δώσει οι αναγνώστες.

Σίγουρα το σύστημα με τα ψευδώνυμα κρύβει μια μεγάλη ενοχή. Την άπειρη και συγκαλυμμένη ελευθερία λόγου, που δεν δίνει σε καθέναν από μας το θάρρος να πούμε την άποψή μας με το όνομά μας, με βάση αυτό που είμαστε. Ωστόσο, μέσα από την εφημερίδα φιλοδοξούμε πως οι απόψεις πολλών από μας θα βρουν σύμφωνους και άλλους συμμαθητές και με αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσουμε σιγά-σιγά την αυτοπεποίθηση να πούμε κάτι διαφορετικό από τους παραταγμένους συμμαθητές μας.

Η συμμετοχή λοιπόν όλων μας θα είναι αυτή που θα δώσει ζωή στην εφημερίδα αυτή. Χωρίς τη δική μας συμμετοχή, δεν θα καταφέρει να συνεχιστεί, αφού η ίδια η αντιπαράθεση θα της δίνει ζωή. Χωρίς τις παρεμβάσεις μας και τις ιδέες μας, η εφημερίδα θα τείνει να παρουσιάζει απλώς θεωρίες και πρόσωπα, κάτι που κάνουν άλλες εφημερίδες πολύ καλύτερα από αυτή. Αυτή δημιουργήθηκε για να εδραιώσουμε έναν διάλογο μεταξύ μας και όχι για να παρουσιάζει γεγονότα. Η συμμετοχή θα είναι η ίδια η ζωή για την εφημερίδα.