Αφήστε το facebook και βγείτε στους δρόμους, το φυτίλι έχει πλέον ανάψει...

Η βλασφήμια έγινε η υφάντρα του λόγου μας και εμείς του λόγου μας, ντουγρού στο δρόμο μας. Και αν η ζωή πριν απ’ το τέρμα μας αφήσει, κάποια μάνα στη φωτιά θα μας ξαναγεννήσει.

Δεύτερη μέρα λοιπόν. Δεύτερη βδομάδα. Τρίτη βδομάδα, και τέταρτη βδομάδα μετά συνεχίζουμε. Παλεύουμε. Αγωνιζόμαστε. Κρυφτείτε στα ωραία σας άσκημα χρόνια που αλλάζουν και σας διασκεδάζουν με ψευτο-παιχνιδάκια, βόλτες στα ξενυχτάδικα, ποτά, φωτογραφιούλες για το facebook και χαριτωμενιές. Κρυφτείτε ρε! Κρυφτείτε! Και περιμέντε τον Άι Βασίλη σας να σας φέρει τα παιχνιδιάρικα δωράκια σας. Μα δε καταλαβαίνετε ότι όλα αυτά είναι ψεύτικα? Θα πέσουν κατευθείαν με ένα απαλό βοριάδι. Και εμείς; Ναι, οι τρελοί, οι αναρχικοί, οι παράξενοι, οι αδιάφοροι, οι βλάσφημοι, οι ασυμβίβαστοι και όλα τα άλλα δεινά που μας ονομάζετε, τραβηχτήμε στην άκρη να μη σας ενοχλήσουμε απ’ τη γιορτή στον τόπο σας αυτό. Μα προσέχτε! Είναι μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες αυτές που ζούμε. Τα δέντρα σας θα καούνε. Και θα πέσουν. Όπως ακριβώς και η Βαβυλώνα σας. Η σπίθα έχει ανάψει. Το φυτίλι καίει. Ο δρόμος μπορεί να είναι μακρύς ή κοντός. Μεγάλος ή μικρός. Χρονοβόρος και κοπιαστικός ή γρήγορος και ευκολοκάμωτος. Μα το σίγουρο είναι πως η σπίθα θα φτάσει στο μπαρούτι. Το φυτίλι αυτό δε κόβεται. Είναι φτιαμένο από θέληση, ελπίδα, αγάπη, αξιοπρέπεια, σεβασμό, πείσμα, αλληλεγύη και οργή. Είναι φτιαμένο από πίστη. Και η πίστη δε κόβεται. Δε μπορείτε ούτε γίνεται να το κόψετε!

Άσε τις μέρες αυτές να σε γεμίσουν φωτιά, έχουνε μνήμη καλή και μας χρεώνουν μας στέλνουν πίσω της μετάνοιας τα χαρτιά μας αγαπούν και μας τελειώνουν.

Γράφουμε έτσι γιατί εκφραζόμαστε με αυτά τα κείμενα. Είμαστε αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Δε υπαγόμαστε πουθενά ούτε ανήκουμε κάπου. Είμαστε άνθρωποι. Τα κειμενά μας φωτιά στις ασχήμιες σας.

Αναδημοσιεύουμε το post της Μαθητικής Πρωτοβουλίας, συντονισμένης δράσης των μαθητών που εμφανίστηκε τον τελευταίο μήνα με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη και αιτία την δυσοσμία ολόκληρης της κοινωνίας, την απαξίωση της γνώμης και της δράσης των μαθητών, την έλλειψη ουσιαστικής επκοινωνίας και ανθρωπιάς μεταξύ μας. Βρείτε το blog εδώ.