Καλή μας αρχή....

Προσπαθήσαμε να ενσωματώσουμε την εφημερίδα σε μια τοπική εφημερίδα του Βόλου. Παρ' όλο που ακόμα δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να δημοσιεύεται στην τοπική εφημερίδα, ο τρόπος οργάνωσης της ύλης που διαλέξαμε για την εφημερίδα που σκεφτήκαμε, δεν φαίνεται να ταιριάζει στον δικό τους τρόπο σκέψης, ο οποίος είναι προφανώς πολύ διαφορετικός.
Η απόσταση αυτή στον τρόπο σκέψης ειναι βέβαια δικαιολογημένη, αφού η εφημερίδα που σκεφτήκεμε είναι στην ουσία ένα πείραμα, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε νέες διαδρομές οργάνωσης της ύλης, στις οποίες να συμμετέχουν όσοι θέλουν, χωρίς να περιοριζόμαστε σε ένα στενό κύκλο "φωτισμένων" εκδοτών.
Δημοσιεύουμε την προσπάθεια αυτή με σκοπό, με τη βοήθειά σας, να καταλήξουμε σε έναν τρόπο οργάνωσης που θα ακολουθεί αυτή τη σκέψη, ή να βρούμε έναν διαφορετικό τρόπο οργάνωσης που θα προκύψει από τις συζητήσεις.
Είναι σίγουρο πως ο μόνος δρόμος να συνεχίσει η προσπάθεια είναι η συμμετοχή όσων ενδιαφέρονται. Όποιος και όποια έχει όρεξη να συμμετέχει με οποιονδήποτε τρόπο στη διαμόρφωση της εφημερίδας, είτε με δικά του/της κείμενα, συνεντεύξεις, σκίτσα, φωτογραφίες, οτιδήποτε σκεφτεί, είναι ζωτικό και απαραίτητο για την εφημερίδα. Μόνο έτσι μπορούμε να δοκιμάσουμε αν μπορεί να πετύχει η συλλογική οργάνωση της εφημερίδας. Καλή μας συνέχεια...

mathgrothia


Όποιος και όποια θέλει να συμμετέχει μπορεί να στέλνει mail (mathgrothia@gmail.com), για να συμμετέχει με τον δικό του και τον δικό της τρόπο. Κάποια στιγμή θα χρειαστεί να μαζευτούμε για να μαζικοποιήσουμε την προσπάθεια. Καλή μας συνέχεια...

Το ελευθεριακό σχολείο Paideia στην Ισπανία

Είναι μια αποτίμηση από την επίσκεψη στο ελευθεριακό σχολείο "Paideia" στην Ισπανία. Το σχολείο αυτό ξεκίνησε με πρωτοβουλία τριών γυναικών στη δεκαετία του '70 . Φαίνεται σχεδόν απίστευτος ο τρόπος που οργανώνονται οι ίδιοι οι μαθητές και η διακριτική παρέμβαση των καθηγητών στην όλη διαδικασία.

Publish at Scribd or explore others: Humanities Books Non-fiction ελευθεριακό Παιδεία

Διαβάζοντάς το και συγκρίνοντας το ελληνικό σχολείο με το πρωτότυπο αυτό σχολείο στην Ισπανία, καταλαβαίνουμε πως έχουμε πολύ ακόμη δρόμο μπροστά μας.
Ό, τι πρέπει για το καλοκαίρι όποτε γλαρώσουμε στο σπίτι, να πάρουμε μια ιδέα για την καινούργια χρονιά που έρχεται σε τρεις μήνες, η οποία μάλλον θα αρχίσει παρέα με την προσπάθεια που ξεκινήσαμε, την εφημερίδα "Μαθητική Γροθιά", αλλά και όλες τις μαθητικές εφημερίδες που προυπήρχαν.

Χθες άφησα το χέρι της μάνας μου
και μπήκα στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου.
Σήμερα τέλειωσα το Λύκειο
και διάβηκα με μεγάλες δρασκελιές την έξοδο.
Ίσως κάτι μέσα μου να άλλαξε,
ο κόσμος δεν φαντάζει πια τόσο πελώριος...
Μόνο τα μάτια μου, μολονότι ξέρουν,
κοιτάζουν κάποτε
με την ίδια παιδική τους περιέργεια
τον άνθρωπο...

Χαβάς

από τον μαθητικό τύπο, εφημερίδα των μαθητών ενός λυκείου

Καλή συνέχεια παντού... Μακάρι να κρατήσουμε τα όνειρά μας ακόμα και όταν σκαλώσουμε στο αδύνατο. Αν και δεν τέλειωσαν τυπικά οι διαδικασίες του σχολείου ακόμα, πιστεύουμε πως για έναν περίεργο λόγο μας αγγίζει όλους αυτή τη μέρα που τελειώνουν οι πανελλήνιες. Καλά αποτελέσματα και καλό καλοκαίρι σε όλους!

Νομίζοντας πως φτάσαμε στην άκρη του ονείρου...

Διάβαζα σε κάποια blog τις εντυπώσεις would-be φοιτητριών για την πρώτη μέρα στις πανελλήνιες. "Έκθεση δεν διαβάζω ποτέ. Τις απόψεις μου τις ξέρω καλύτερα απ' τον Σαββάλα. Και δεν θέλω να μου κονσερβοποιήσουν ένα απ' τα λίγα πράγματα που γουστάρω τόσο πολύ...", γράφει μια μονάχη στην άκρη του ονείρου και συνεχίζει "Που και που σταματάω. Αναρωτιέμαι αν πρέπει να γράψω αυτό που μόλις σκέφτηκα. Ίσως δεν φανεί καλά στον διορθωτή. Μετά λέω ένα δε γαμιέται, αφού το σκέφτηκα θα το γράψω. Πάντα έτσι. Και συνεχίζω..." . Σκέφτομαι και εγώ πέρυσι πόσο αγαπούσα την έκθεση, τόσο που φοβόμουνα να διαβάσω τις σημειώσεις που μας έδιναν στο φροντιστήριο για να μην γράψω στημένα λόγια στο μάθημα που αγαπούσα...! Μ' αρέσει να διαβάζω τέτοια posts, μ' αρέσει να ακούω τέτοια λόγια, επειδή βλέπεις τον απαίσιο μύθο των πανελληνίων να καταρρέει, αισθάνεσαι το τερατόμορφο σύστημα που μας βάλαν να ακολουθήσουμε να χαλάει και σου δίνει τη δύναμη να δώσεις μια μούτζα σε όσους υποστηρίζουν κάθε τέτοια μορφή παπαγαλίας και νοοτροπίας "να πιάσουμε το θέμα". Ο καθηγητής της έκθεσης πέρυσι με έκανε να αγαπήσω τέρμα καθετί που μας έλεγε. Ακριβώς επειδή δεν προσπαθούσε να πιάσει τα θέματα... Τελειώνω το post με το κορίτσι που τα θέλει όλα : "μέχρι τον απρίλη διάβαζα επειδή γούσταρα.μετά διάβαζα με το ζόρι.ε τώρα διαβάζω απ την καλή μου την καρδιά :ΡΡΡ"
Καλή συνέχεια...!

pn-x

Καλή επιτυχία...

Όταν τριγυρνάς τα βράδια σε κακόφημους δρόμους
και άθλιες συνοικίες
Συναντάς άσχημους δρόμους, που σου μοιάζουν
εκπληκτικά
Συναντάς ανθρώπους ρεμάλια, σαν και σένα
Βλέπεις αδέσποτα ζώα, άγρια σκηνικά και καυγάδες.

Μα αν δεν τριγυρίσεις ποτέ σε αυτούς τους δρόμους
σε αυτές τις συνοικίες
Ποτέ δεν θα μάθεις πώς είναι να κινδυνεύεις σε κάθε
σου βήμα

Να κινδυνεύεις να σου διαλύσουνε το πρόσωπο,
απλά και μόνο επειδή αναπνέεις
Δεν θα νιώσεις πώς είναι να αφήνεις την ψυχή σου
και το μυαλό σου με κάθε σου κίνηση

Το χειρότερο όμως είναι πως δεν θα ακούσεις τίποτα
ποτέ
Ούτε τον ήχο του λουλουδιού που φυτρώνει μέσα
στο τσιμέντο

Ούτε τον ήχο του φεγγαριού μέσα στον νυχτερινό

ουρανό
Ούτε και την κραυγή του δάσους που ζητάει
ελευθερία

από τον Johny_dk, δημοσιεύτηκε στη Βαβυλωνία

Το λουλούδι έρχεται να φυτρώσει, οι πανελλήνιες τελειώνουν και σιγά-σιγά αρχίζουμε να κυλάμε τη ρόδα όπως εμείς θέλουμε. Αρκεί να θέλουμε. Καλή επιτυχία σε όλους...

Suma για την δεύτερη εκπομπή

Είναι πολύ χρήσιμο να βγάζουμε συμπεράσματα από κάθε εκπομπή ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε στο ουσιαστικό πρόβλημα και να καταλήξουμε σε γενικές γραμμές που πρέπει να συζητήσουμε πάλι πιο συγκεκριμένα. Στην τελευταία εκπομπή προσπαθήσαμε να αρχίσουμε μια συζήτηση για την βουλή των εφήβων. Αρχίζουμε από την απήχηση των απόψεων των μαθητών που συμμετέχουν στη διαδικασία της βουλής των εφήβων (θα την λέμε από δω και πέρα βτε για να μην μπλέξουμε τα μπούτια μας).

• Πιστεύουμε πως η "συμμετοχή στα κοινά και η μύηση στις πρακτικές της δημοκρατίας", όπως γράφει το site της βτε αναφερόμενο στους σκοπούς της διαδικασίας αυτής, δεν καλλιεργείται σε χώρους ξένους και απόμακρους για τους μαθητές, όπως είναι η βουλή των ελλήνων. Αυτό επειδή οι μαθητές βρίσκονται τη μισή μέχρι τώρα ζωή τους στο προάυλιο και στις αίθουσες. Είναι λοιπόν απαραίτητο να μετατοπίσουμε την ευθύνη στο σχολείο. Όταν γίνεται το μάθημα με ίσους όρους για τον μαθητή και τον καθηγητή, όταν η θέση του καθηγητή δεν καπελώνει τη θέση του μαθητή, όταν στο μάθημα και στις διαδικασίες αξιολόγισής μας συμμετέχουμε και εμείς με ισότιμη συζήτηση μεταξύ καθηγητή και μαθητή (και όχι να το παίζει ο καθηγητής γκουρού της υπόθεσης), τότε είναι που διαμορφώνεται η δημοκρατική συνείδηση και η συμμετοχή στα κοινά. Διότι η συμμετοχή στα κοινά αρχίζει πρώτα απ' όλα από έναν μαθητή με την αμφισβήτηση του ίδιου του τρόπου διδιασκαλίας ενός μαθήματος και περιλαμβάνει τις δικές του ιδέες για να γίνει ο ίδιος τρόπος διαδασκαλίας καλύτερος.
• Η δημιουργική συμμετοχή στα κοινά και όχι απλώς η εικονική συμμετοχή (όπως αυτή της βτε) δίνει στους μαθητές το ενδιαφέρον για να συμμετέχουν στη διαμόρφωση όσων συμβαίνουν στο σχολείο και, όπως λέει η κα Έφη Καλαμάρα στο ένθετο "παιδεία και κοινωνία" (μπορείς να το βρεις το άρθρο της εδώ) "εκδηλώνουν αυταπάρνηση, ευαισθησία, πνέυμα δημιουργικότητας και αλληλεγγύης". Ετσι λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι οι στόχοι της βουλής των εφήβων μπορούν καθημερινά να διαμορφωθούν στο σχολείο.
• Είναι προτιμότερο λοιπόν να καταργηθεί ο θεσμός της βουλής των εφήβων και να δούμε το σχολείο μέσα από μία πιο δημιουργική ματιά, που θα δώσει τη ευκαιρία στους μαθητές να ακουστούν πολύ περισσότερο απ' όσο ακούγονται στη βτε. Πρέπει να γίνει αλλαγή αρχίζοντας από κάτω προς τα πάνω, δηλαδή από κάθε σχολείο ξεχωριστά. Όσο υπάρχει η βτε, είναι απαραίτητο να δημοσιοποιούνται οι απόψεις των μαθητών και να σχολιάζονται από τους διοργανωτές και απ' όσους εμπλέκονται στη διαδικασία της εκπαίδευσης, κάτι που δεν γίνεται ως τώρα.
  
• Ως αναφορά στο καινούργιο blog του υπουργείου παιδείας «Με αφορά» (www.meafora.gr), ίσως να ήταν λίγο επιπόλαιο που το καταδικάσαμε από την αρχή. Όσο και να υποπτευόμαστε τη συνέχεια του, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να γίνει αυτό το blog αφορμή για καινούργιες αλλαγές στην παιδεία. Ό, τι και να γίνει στα υπουργεία, μπορεί αυτό το blog να γίνει αφορμή συζήτησης στα ίδια τα σχολεία για τα θέματα που δημοσιεύονται. Πιστεύουμε ότι η αλλαγή μπορεί να ξεκινήσει από τα σχολεία, από τη συνειδητοποιημένη σκέψη των μαθητών που θα οδηγεί στη συνειδητοποιημένη πράξη, αλλά ταυτόχρονα από την απρόβλεπτη δημιουργική στάση των μαθητών απέναντι στο θεσμό του σχολείου. Έτσι, ακόμα και αν το blog αυτό δεν αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση όπως πρέπει, μπορούμε να είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα το αξιοποιήσουμε πρώτοι για να κάνουμε πιο συνειδητή την πράξη μας, πιο συστηματική τη συζήτηση μέσα στην τάξη, πιο ουσιαστικές τις συνελεύσεις και να απαιτήσουμε από το ίδιο μας το σχολείο πρώτα απ’ όλα, να ακούει και να λαμβάνει υπ ‘οψιν της σε μεγάλο βαθμό τη δικιά μας φωνή.

Καλή επιτυχία!

Σήμερα αρχίζουν οι πανελλήνιες στα ΤΕΕ... Μια βδομάδα είναι θα περάσει! Καλή επιτυχία και καλή λευτεριά..!

Με αφορά... λιγο πρίν τις πανελλήνιες

Ένα καινούργιο blog που αφορά την εκπαίδευση έσκασε μύτη από την Τρίτη στο ίντερνετ. Το blog αυτό το βαπτίσανε "Με αφορά", το βρίσκουμε στη διεύθυνση www.meafora.gr , και είναι μια ιδέα του υπουργείου παιδείας. Η πλατφόρμα αυτή επιτρέπει, σε όποιον θέλει, να γράψει τον πόνο του για τα άλυτα ζητήματα που αφορούν το σχολείο. Σε κάθε δημοσίευση, πάλι όποιος θέλει, μπορεί να κάνει σχόλια και έτσι σχόλιο με το σχόλιο να γίνει ένας διάλογος. Ήρθε λοιπόν η ώρα να μπουν και οι ίδιοι οι μαθητές στη διαμόρφωση της διαδικασίας που, πρώτα απ' όλους, αυτούς αφορά; Ήρθε η ώρα που μετά από έναν διάλογο με καθηγητές, μαθητές, παλιούς και νέους, ειδικούς και αυθόρμητους, θα καταλήξουμε σε προτάσεις ουσιαστικές;
Αν σκεφτούμε το αντίβαρο των θετικών σκέψεων, μάλλον θα αλλάξουμε γνώμη, αν και σίγουρα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ύπαρξη αυτού του blog και τις θετικές προεκτάσεις που μπορεί να πάρει. Το πρώτο ερωτηματικό έρχεται να μπει στην απήχηση των απόψεων που θα δημοσιεύονται στο blog. Είναι άλλωστε γνωστό ότι κάθε χρόνο στη βουλή των εφήβων, έναν άχρηστο στην ουσία θεσμό με την μέχρι τώρα λειτουργία του, πολλά παιδιά της Β' Λυκείου εκφράζουν πολλές θέσεις, οι οποίες σπάνια προβάλλονται και ακόμη πιο σπάνια υπολογίζονται στη διαμόρφωση των σχολικών κανόνων και των διαδικασιών.
Πέρα απ' αυτό, φαίνεται τουλάχιστον γελοίος ο χρόνος που επέλεξε το υπουργείο για να κάνει γνωστή τη διεύθυνση στους μαθητές και στους καθηγητές. Το δελτίο τύπου που δημοσιεύτηκε λέει πως θα φύγει εγκύκλιος σε όλα τα σχολεία για να ενημερώσει τους καθηγητές και τους μαθητές. Η εγκύκλιος αυτή θεωρητικά θα φτάσει το συντομότερο στις 29 απριλίου, 16 μέρες δηλαδή πριν αρχίσουν οι πανελλήνιες και οι υπόλοιπες εξετάσεις...! Ακούγεται τραγική ειρωνία, λίγες μέρες πριν το τέλος της τεράστιας και απίστευτα κουραστικής προσπάθειας που κάνουν κυρίως τα παιδιά της τρίτης λυκείου, το υπουργείο να μιλάει για αλλαγές και βελτιώσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Δεν θέλουμε να αναλύσουμε καν την τρίτη παράμετρο, που θέλει τον διάλογο αυτό μόνο και μόνο να καμουφλάρει τη σαπίλα του εκπαιδευτικού συστήματος. Ίσως κάποιοι από εκεί πάνω να έχουν σκεφτεί μάλιστα ότι ένας τέτοιος διάλογος που θα παρουσιαστεί "ουσιαστικός" και "εποικοδομητικός" θα εκτονώσει την οργή των μαθητών και των φοιτητών που ξέσπασε τον δεκέμβρη. Είναι σειρά μας να τους δείξουμε ότι τα σάπια ψηφοθηρικά και ανούσια κόλπα που επινοούν ελάχιστα μας αποπροσανατολίζουν από τα όνειρά μας. Να κρατήσουμε στη μνήμη μας τις υποσχέσεις τους και να προσπαθήσουμε μέσα από τη δημιουργία να βελτιώσουμε ό,τι μπορούμε. Ουσιαστικά έχοντας στο μυαλό πάντα ότι όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα απ' όσα μπορεί να πετύχει ο καθένας ξεχωριστά.

όσοι θέλετε να διαβάσετε το δελτίο τύπου κλικάρετε εδώ

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ

5 Νοεμβρίου '98, νύχτα. Στην Ελλάδα. Σε μια μικρή πόλη. Ένα παιδί, ο Δημήτρης, 16 χρονών, μαθητής στη Β' λυκείου, γράφει στο κομπιούτερ του και ρίχνει στους δρόμους μια προκύρηξη. Με την υπογραφή μιας φανταστικής οργάνωσης νέων: Άνεμος Σωτηρίας από τα ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ. Είναι μια κίνηση διαμαρτυρίας και εξέγερσης εναντίον των διάφορων ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ που καταδυναστεύουν τη ζωή μας και της αφαιρούν το αληθινό της νόημα. "Τα παιδιά εμείς, οι νέοι εμείς, είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και των διαφόρων ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ που καταδυναστεύουν τη ζωή μας και δεν μας αφήνουν να σκεφτόμαστε και να πράττουμε ως ελεύθεροι άνθρωποι". Ο Δημήτρης δεν έχει πρόθεση να δώσει συνέχεια. Αλλά η συνέχεια έρχεται.


Είναι ένα βιβλίο που μετά το Δεκέμβρη μας δίνει μια ελπίδα και ένα χτύπημα στην πλάτη για να συνεχίσουμε αυτό που αρχίσαμε. Είναι απλώς ένα φοβερό βιβλίο.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ
Αντώνης Σαμαράκης
εκδ. Καστανιώτη

Η πρώτη μας εκπομπή...

Όλα καλά με την πρώτη εκπομπή άντε καλή μας αρχή... Συζητάμε για το κάπνισμα και για την αρχή της γροθιάς. Ακούστε την εκπομπή εδώ.

"Λιωμένα μονοπάτια" κάθε Παρασκευή

Από την παρασκευή 10 Απριλίου στον αέρα η καινούργια εκπομπή της μαθητικής γροθιάς με όνομα λιωμένα μονοπάτια. Θα προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε την εκπομπή αυτή και την οργανώσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να συμμετέχουμε όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε. Θα δούμε στην πορεία πώς μπορεί να γίνει αυτό και θα προσπαθήσουμε να καταλήξουμε σε κάποιον τρόπο. Κάθε παρασκευή λοιπόν λιωμένα μονοπάτια στις chimeres . Ευχαριστούμε πολύ τις chimeres!

για τις chimeres: ξεκίνησαν από φανταστικό fanzine και έχουν μεγαλώσει την παρέα τους με το ιντερνετικό ραδιόφωνο που φτιάξανε. Δείτε εδώ μερικά προηγούμενα τεύχη τα σπάνε...

Ετοιμάζουμε εκπομπούλα...

Θέλουμε να υποστηρίξουμε κάθε προσπάθεια έκφρασης των εφήβων μέσα από το ίντερνετ ή από οπουδήποτε αλλού, γι' αυτό και ψάχνουμε συνέχεια και ζητάμε blogs ή podcast που έχουν φτιάξει έφηβοι για να τα παρουσιάσουμε εδώ. Ψάχνουμε να βρούμε τρόπους για να υποστηρίξουμε την ξεχωριστή δημιουργικότητα του καθένα. Αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε και μέσα από την εκπομπή στο internet, ελπίζοντας ότι θα συσπειρωθούμε ακόμη περισσότερο. Κάθε επιπλέον κουβέντα είναι περιττή, βλέπουμε πώς θα μας κάτσει και προχωράμε... Soon νέα για την ώρα της εκπομπής και το site που θα μας κουβαλήσει.

Κάπνισμα στο σχολείο

Παντού υπάρχει το πρόβλημα, σε όλα τα σχολεία, με πολλούς διευθυντές να επιβάλουν την άποψή τους χωρίς πολλά πολλά. Τη στιγμή μάλιστα που αυτοί καπνίζουν παντού χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Δημοσιεύουμε το poll για να συζητήσουμε το θέμα. Μακάρι να απαντήσουν και καθηγητές για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Θα βρείτε το poll εδώ.

Για την εφημερίδα που έρχεται σιγά-σιγά

Σχεδόν έτοιμη η καινούργια εφημερίδα που θα απευθύνεται στους μαθητές και θα φτιάχνεται από τους ίδιους τους μαθητές. Έχουμε κάνει πια πολλά για να διστάσουμε στα τελευταία βήματα, αυτά της έκδοσης της εφημερίδας και της διανομής της. Είναι δυο θέματα που μας απασχολούν πολύ και έχουν μεγάλες δυσκολίες. Ωστόσο, η ιδέα της εφημερίδας και η ελπίδα ότι θα γίνει ένα μέσο ειλικρινούς συζήτησης και έκφρασης των προβληματισμών μας, εμποδίζει κάθε τέτοια δυσκολία να θολώσει τα όνειρά μας.

Οι συγκινήσεις, οι προβληματισμοί, οι ιδιαίτερες απόψεις του καθένα θάβονται κάτω από την ύπουλη και βιαστική καθημερινότητα. Μπορεί να ακούγεται συνηθισμένο κλισέ των εκθέσεων στα αυτιά μας, ωστόσο αν κάτσουμε να σκεφτούμε έστω και για ένα φεγγάρι, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής μας ζωής επηρεάζεται βαθιά από τα σίριαλ της τηλεόρασης, τις επιπόλαιες σελίδες των περιοδικών, τα χωρίς βάθος slogan που ακούγονται συνέχεια και δίνουν γραμμή στη ζωή μας. Είναι επιπόλαιο και άστοχο να πούμε ότι η καλύτερη λύση είναι να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με όλα αυτά. Διότι αυτό δεν θα γίνει. Τουλάχιστον από το σημείο που ξεκινάμε τη δική μας επισκόπηση των πραγμάτων. Ωστόσο, μπορούμε να μάθουμε να απορρίπτουμε τις επιπολαιότητες αυτές σαν τρόπο ζωής, ψάχνοντας τη βάση που θα οικοδομούμε καθετί, σε βιώματα που για μας τους ίδιους αποτελούν αξίες ξεχωριστές.

Μακάρι στην εφημερίδα να μπορέσουμε συλλογικά να βάλουμε έναν πρώτο λίθο για να καταφέρουμε όλοι μας να σκεφτούμε λίγο πιο πέρα από τα όρια που έχουμε συνηθίσει, να κάνουμε την υπέρβαση.

Δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχουν λέξεις...

Κάπου εδώ βρίσκεται μια ελπίδα...

[φώτο και υπέροχο ποστ από Πρόχειρο Τετράδιο]

Διαγράφοντας το "έτσι" και βάζοντας ένα "γιατί"...

Καινούργια χρονιά, το ημερολόγιο ξεκινάει πάλι από την αρχή για να γεμίσει με καινούργιες αναφορές στην ιστορία, στη ζωή καθενός από εμάς ξεχωριστά, στη χώρα των ανθρώπων. Μπροστά στην απανθρωπιά και στη σημερινή κατάντια, τα πυροτεχνήματα της πρωτοχρονιάς ελάχιστους συγκίνησαν. Το 2009 βρήκε τους δρόμους γεμάτους αφίσες, τον δημόσιο χώρο στα χέρια των εξεγερμένων νέων. Βρήκε τις πολύχρωμες διαφημίσεις των πολυεθνικών μουτζουρωμένες και τα κούφια νοήματα μαζί με τις ψεύτικες ανάγκες που πλασάρουν να βρίσκονται, έστω και για λίγο, στους κάδους των οδοφραγμάτων.
Είναι τώρα μία ευκαιρία, να κάτσουμε να συζητήσουμε με τον εαυτό μας κάποιες αξίες που ως τώρα θεωρούσαμε δεδομένες. Να κάτσουμε να αναλύσουμε τα ΓΙΑΤΙ που μας απασχολούν. Αυτά που αφορούν εμάς πρώτα. Εμένα, εσένα. Ο καθένας για τον εαυτό του. Το χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε ο καθένας το δικό του χώρο για να σκεφτεί, να ξεκαθαρίσει με αυτόν τί φταίει και τί δε φταίει. Για να γίνουμε πιο ειλικρινείς. Με τον εαυτό μας. Με τους υπόλοιπους. Με τη ζωή την ίδια. Για να φτιάξουμε σχέσεις δυνατές, όχι ψεύτικες και γυαλιστερές. Για να καταφέρουμε να δούμε λίγο παραπέρα. Όλοι μας. Κανείς δεν θα φτάσει ποτέ σε ένα σημείο ζενίθ. Σε όλους χωράει μια υπέρβαση. Και τη χρειαζόμαστε και αυτή. Εγώ, εσύ, εμείς.